Nadwzroczność - czym jest i jak się objawia?

Zauważyłeś, że coraz większą trudność sprawia Ci czytanie książki oraz odczytywanie cen z półek sklepowych? Jeśli nie masz jeszcze 40 lat, najprawdopodobniej powodem zaburzeń nie jest prezbiopia, a nadwzroczność. Jest to wada refrakcji oka objawiająca się ostrym widzeniem dali, przy jednoczesnym niewyraźnym postrzeganiu blisko umieszczonych obiektów. Dalekowzroczność to powszechna wada wzroku, którą na szczęście korygować można za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych. 

Czym jest nadwzroczność? 

Nadwzroczność, nazywana również dalekowzrocznością lub hiperopią, to jedna z trzech podstawowych wad wzroku. Dalekowzroczność najczęściej dziedziczona jest genetycznie. Może jednak wystąpić na skutek schorzeń narządu wzroku i innych chorób, np. odklejenia siatkówki czy cukrzycy. Hyperopia objawia się przede wszystkim niewyraźnym widzeniem blisko położonych obiektów. Polega ona na ogniskowaniu równoległych promieni światła wpadających do oka za siatkówką. Może być to spowodowane złą budową anatomiczną narządu wzroku lub niewłaściwą mocą układu optycznego oka. W zależności od przyczyny, wyróżnić można dwa rodzaje nadwzroczności.

Nadwzroczność osiowa

Ten rodzaj hyperopii spowodowany jest nieprawidłową długością gałki ocznej. Najprościej mówiąc, jest ona stosunkowo za krótka do prawidłowej mocy układu optycznego. W takim wypadku, mimo że promienie załamywane są w odpowiedni sposób, nie trafiają one na siatkówkę oka, a za nią. 

Nadwzroczność refrakcyjna

Dalekowzroczność refrakcyjna polega na nieprawidłowej mocy układu optycznego. Składa się na niego rogówka oraz soczewka oka, które posiadają odpowiednią moc łamiącą. Powoduje ona, że równoległe promienie wpadające do oka mogą być skupiane na siatkówce. Gdy moc ta jest za mała, światło ogniskuje się za siatkówką. Mamy wtedy do czynienia z nadwzrocznością. 

Nadwzroczność – klasyfikacja 

Najprostszym podziałem hyperopii jest ten ze względu na wysokość wady refrakcji wyrażanej w dioptriach. Wyróżniamy zatem trzy rodzaje dalekowzroczności: 

- niską (do +2,50D);

- średnią (od +2,50D do +6,00D)

- wysoką (powyżej +6,00D)

Istnieją również inne kryteria podziału krótkowzroczności. Ze względu na jej przebieg oraz czas wystąpienia, wyróżnić można:

- Nadwzroczność fizjologiczną – występuje ona u dzieci i związana jest z niedostatecznym wykształceniem struktur oka. W miarę upływu czasu, zachodzi proces emmeropizacji, czyli samoistnego zmniejszania się wady wzroku na skutek rozwoju i kształtowania narządu wzroku. Nadwzroczność ta zazwyczaj znika około 7. roku życia.

- Nadwzroczność starczą – dotyka ona osób około 60.-70. roku życia. Związana jest ze zmniejszeniem współczynnika załamania rogówki i ciała szklistego. 

- Nadwzroczność jawną – związana jest ona z mechanizmem akomodacji. Pojawia się gdy możliwości akomodacyjne oka są zbyt małe by skompensować istniejącą wadę wzroku. Może objawiać się niewyraźnym widzeniem nie tylko bliży, ale również dali. 

- Nadwzroczność ukrytą – jest to trudny do wykrycia rodzaj dalekowzroczności. Dzieje się tak, ponieważ wada wzroku jest całkowicie kompensowana przez akomodację. Pacjent widzi zatem dobrze na każdą odległość, nie zdając sobie sprawy z istniejącej wady refrakcji. Hyperopia ukryta może jednak zmniejszać komfort patrzenia, powodując zmęczenie oczu czy bóle głowy. 
 

Nadwzroczność – objawy 

Podstawowym objawem dalekowzroczności jest nieostre widzenie przedmiotów umieszczonych blisko obserwatora. Niestety z czasem dochodzi również do problemów z widzeniem dali. Osoby borykające się z nadwzrocznością często mrużą oczy, próbując wyostrzyć obraz obserwowanego przedmiotu. Nieskorygowana wada może zatem utrudniać codzienne czynności takie jak czytanie książek, pisanie czy prowadzenie pojazdów. 

Do najczęstszych objawów hyperopii zaliczamy również:

- oddalanie obserwowanych przedmiotów,

- bóle i zawroty głowy,

- zmęczenie i uczucie napięcia oczu,

Dowiedz się więcej na temat objawów zmęczonych oczu. 

- łzawienie,

- zez zbieżny (w szczególności u dzieci)
 

Nadwzroczność – korekcja 

Nadwzroczność to wada refrakcji, którą korygować można za pomocą soczewek kontaktowych lub okularów. W tym celu stosuje się soczewki skupiające, czyli te o mocy plus. Ich zadaniem jest skierowanie promieni światła na siatkówkę, w celu utworzenia tam ostrego obrazu obserwowanego obiektu. W zależności od zaawansowania hyperopii, z okularów lub soczewek korzysta się przez cały czas lub tylko czasowo, podczas czynności wymagających patrzenia z bliska. Zastanawiasz się, czy wzrok może się poprawić? Sprawdź odpowiedź w jednym naszych artykułów.

Korekcja nadwzroczności, jak każda inna, powinna zostać dobrana przez specjalistę. Dopiero po dokładnym badaniu wzroku u optometrysty lub okulisty, jest on w stanie określić najlepszy sposób oraz wielkość jej mocy.